4 Mayıs 2008 Pazar

Sana..

Sana…

Garip bir hafta sonuydu. Bir garip bakışla başlamıştı, o temasın yalnızlığı. Sonrasını zaten biliyorsun. Hoş bir selam, hoş bir tebessümdü bizi bize yakınlaştıran, garip bir telaş akşamı gibi çabucak geçi vermişti, anımsıyorum.Hey gidi günler ne çabuk geçti zaman, bense hala bu yaşlı koltukta oturan bir enstrüman gibi yaslanıyorum geçmişimize. Sanki film kısa, bizim yaşadıklarımız ise uzundu çabucacık. Yapılan kurguyla daha bir değer kazanmış gibi geliyor yaşanılanlar. Zamandı önemli olan yaşadıklarımızda, bir bilinmez zamandı, sen vardın, ben vardım ve bizim oluşturduğumuz biz vardık.
Sabah güne konuşan,akşamda güne susayan iki sevdalı köpük tanesi; birbirine yapışık ama yinede tedirgin, gelen rüzgarla uçmaya. Bilinmezim, bilemedim. Tut ki o zaman, ellerinde tuttuğun o garip hançer,beni delmeseydi, bense bu yaralı olmasaydım, bu zamanlar ne değişecekti. O alemde yalnız, ben bu alemde yalnız.
Yaşadık diyebiliyorum şimdilerde, yaşadık seni beni. O dedikleri silinmez değildi,bizimkisi zamana hüküm sürdü, fakat sen ve ben bildik kazırken o anları geçmişimize. Hey baksana demiştin bana, o kısık ama geleceğe tutkulu gözlerle.Bakakalmıştım o gözlerdeki heyecana, dona kalmıştım. Bitenin ardından ne kolay konuşulur olmuş ve yaşanırken geçenler ne çabuk anlatılır olmuş inanamıyorum.
Gül bakim derdim gülümserdin, sanki bin yıllık ölümsüz gün yüklenirdi her yandan, yerimde duramaz olurdum. Şimdi bu yazdığım bir kaç satır, ancak akşam esintisi kalıyor yanaklarımda. Hey baksana.
Tınılarını anımsıyorum, hala bastığım her nota, parmaklarımı acıtıyor. Şimdi dokunuyorum yaşlanan ellerime, krem sürmeyeli uzun zaman olmuş; kimi parmaklarım nasır tutmuş kimiyse artık yaşlılık izlerine hapis olmuş. Bakmıyorum artık bana bak diyen yok.Hayata küsmüş olarak, algılanmak istemem hiç, yaşıyorum işte. Ama bir yanım eksik derler ya, işte ondan benimkisi de. Bir tarafım uçarken çarpışım gibi ağrıyor,gökyüzünde yeryüzünde her tarafta. Kanadı yana düşmüş, yaşar oldum artık. Yürüyorum ama bir yanım biraz aşağıya yakın yürüyorum yaramazım.
Bak güldün yine güldüğünü yaşadım. Kelimelerde arama beni, çünkü hep ordayım, her cümle beynimden çıkarken oracığa yerleşmişsin sanki senden bir iz alarak hayat alıyor. Hayatına kavuşuyor.peki tamam böyle olsun.
Korkma demiştim o zamanlar, üzülmeyeceğiz dedim yüreğimden, üzülmedik yaşadık sadece güldük, eğlendik, ürettik en önemlisi harcamadık her baş başa kaldığımızda, yaptığımız bunca şey şimdi senden bana yadigar. Onlar olmaza boşa geçmiş diye düşünebilirim ama hayallerimiz bak, burada, orda, her yanda ve senden benden bir şeyler fısıldıyorlar. Belki farklı yönlere ama yinede bizi özlediklerinden eminim ben.
Çocuk gibiler işte artık kendi yollarını seçseler de, işte orda senden benden bir şeyler…

2 yorum:

adembuyuk dedi ki...

yazıların harika,hala yazmanı isterdim açıkçası...

Unknown dedi ki...

teşekkür ederim yazıcam çok yakında yeni şiirlerimi de