ilelebet

İlelebet seninleyim sözleriyle başlıyor bazı yaşamlar.
Yanındayım sevgilimle tutuşuyor bilir misin?
Ben hiç tatmadım bu sözleri, hiç çekmedim körpe ciğerlerime seni.
Elime elin, değmedi bugüne değin.
Belki başka bir yaşamda sarılmışımdır avuçlarına sımsıkı.
Tanıdık bir sese irkilirmiş gibi yaşıyorum çözemeden,
sessiz bir hüzünle, kuytu bir köşede gizli uyanışım.
Gözlerimi bürümüş yalnızlık uykuları nicedir.
Kamaşıyorum bir çok hatamla, anla beni.
Dizlerim kanıyor ani düşmelerimle avuçlarımla beraber
Ben alışık değilim ki bizi duyumsamaya, maruz gör beni...
Seviniyorum, gözlerimde yeni uyanmışlığın mahmurluğu var.
Yaşama silkeleniyorum, doğuyorum.
Bilemezdim sen olmasan uyanışın bu kadar sevi olacağını.
Bak yüzüme hadi gül benimle, koş benimle...
Önceleri de yaptım bunları fakat yapmak içindi hepsi.
Şimdi ise seninle anlıyorum güzelliğini hayatımın.
Işığı gör gök alemde, tut ellerimden geliyorum özlediğim.

Bekle beni....