Soğuklar başladı işte. Ellerim kıpkırmızı yenik ve durgun. Geçecek diyorum ısınacağım avutuyorum benimi. Zamanın hızına yetişemeden geçen günlerime bakıyorum düş çocuğu.
Anlatılmazlıklar var gibi geliyor. Bunca yılın yalnızlığı ve ağırlığı özlemime geçiyor gizliden. Sen uzak, ben uzak karanlıklar yakın diyorum.
Sanki önceden bilinen bir ses yanımdalığın, güven dolu geliyor aniden. Seviniyorum gülümsüyorum ısınıyorum teşekkür ediyorum utanmış bir çocuk edasıyla...
Bu iki ay benim içinde bulunmazlıkları sakladı bağrında. Yapmak istediğim gecikmişliklerimin önüne geçebilme şansını tattım ilk defa. En çokta senin olman hayat kattı içime. Şu sıralar epey durgunum aslında. Kendimi biras daha üretken kılmaya uğraşıyorum. Kışa teslimiyetim ve isyanım içiçe.
Son iletindeki yazı beni epey derinden yaraladı tahminde haklıymışsın. Kendiliğimden çok şey buldum duygulandım çokça.
Yazdıklarından düş çocuğu hep bir ben çıkıyor seni bana fısıldayan. Tarif edilemez güzellikteler keşke bende böyle şeyler yazabilsem.
Sevgilerde kal. Hatalarını affet ki içinde yaşamaya devam etmesinler...
22 Aralık 2001 Saat:23:50
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder